Region Pomorski, Kłajpeda i Masiady

Region Pomorski, Kłajpeda i Masiady

O wyjątkowości Małej Litwy decydują wyjątkowe warunki przyrodne – jest to kraj nadmorski – oraz kilka stuleci należące do Niemiec. Po przyjeździe na Małą Litwę od razu zauważysz inną architekturę – ślad kultury niemieckiej – nietypowy gdzie indziej szachulcowy styl, w architekturze wiejskiej – dekoracje z rzeźbionymi wiatrowskazami, cmentarz z nagrobkami, chrzciny i nie tylko.

Żmudź to region etnograficzny w północno-zachodniej Litwie, imponująco piękny kraj. Słynie ze wspaniałych rezydencji, pagórkowatego terenu, dramatycznej historii i specjalnego dialektu. Niewątpliwie przyciąga również bliskość Bałtyku. Cóż za dramatyczna i ekscytująca historia Żmudzi! Przez wieki chronił całą Litwę przed atakiem krzyżowców. Oficjalnie Żmudź istnieje od XII wieku, była częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego. Po bitwie pod Grunwaldem w 1422 roku Zakon krzyżacki ostatecznie potwierdził to na zawsze.

Region pomorski to kraj wyróżniający się różnorodnością przyrodniczą i złożoną historią, który nadal pielęgnuje kulturę etnicznych regionów WLK i Małej Litwy. Region pomorski – region, do którego należy zachodnia część Szyłokarczmy w pobliżu Niemna i Zalewu Kurońskiego, las Žalgiris oraz wyspa Rusnė, Ventė i Kintai.

Ventė jest wymieniana od XIV wieku w opisach krzyżowców. W 1360 roku  zbudowano tu zamek krzyżowców. Teraz jest to wieś w rejonie szyłokarczemskim w pobliżu Zalewu Kurońskiego, zwana Przylądkiem Ventė. W 1929 roku biolog Tadas Ivanauskas założył stację ornitologiczną z pułapkami na ptaki, w której ptaki są obserwowane i obrączkowane. Każdej wiosny i jesieni miliony gawronów, kawek, bocianów, wron, jaskółek, kaczek, gagów i innych ptaków migrują między siedliskami letnimi i zimowymi, by tu odpocząć. Są łapane w sieci i obrączkowane. Latarnia z czerwonej cegły została wzniesiona w 1852 roku zamiast drewnianej. Piękne spiralne schody prowadzą na trzecie piętro, gdzie zainstalowana jest lampa.

Rusnė to miasto w rejonie szyłokarczemskim, położone na wyspie Rusnė – w delcie Niemna pomiędzy rzekami Atmata i Skirvytė. To naprawdę wyjątkowy zakątek przyrody. Do miasta prowadzi nowoczesny most nad rzeką Atmata. Wieś znajduje się w strefie zalewowej. Przed powodzią chronią ją nasypy oraz wyspa jest wyposażona w system polderów z 20 urządzeniami do podnoszenia wody. Rusnė jest bogata w zabytki architektoniczne i techniczne: stare wioski rybackie, gospodarstwo etnograficzne rybaków – muzeum, kościół ewangelicko-luterański.

Minia lub Mingė to wioska rybacka położona 7 km od Kintai. Domy wiejskie znajdują się po obu stronach Minii. Jest to jedyna wieś uliczna, w której ulica jest reprezentowana przez rzekę, ale obok niej nie ma mostu. Ze względu na piękny, niepowtarzalny krajobraz nazywany jest także „Litewską Wenecją”. Znajduje się tu wiele starych rybackich domów i zagród. Od wielu stuleci rybacy tu łowią ryby w najbardziej rybnych obszarach Zalewu Kurońskiego: łososi, troci wędrownej i węgorzy. Dobre połączenia wodne z Rusnė, Ventė, Nidą i innymi. W ostatnich latach szybko rozwija się tu turystyka wodna i wiejska. Jest przystań dla jachtów i łodzi motorowych.

Kłajpeda to najstarsze miasto na Litwie z bogatą biografią. Rozkaz kawalerski w 1252 roku zbudował tu pierwszy drewniany zamek u ujścia Duńczyka. Fakt ten jest uważany za podstawę Kłajpedy. Później zbudowano murowany zamek o nazwie Memelburg. Memel to postrzegane imię Niemna. Później miasto otrzymało nazwę Kłajpedy. Kłajpeda i region Kłajpedy były rządzone przez Niemców przez około 500 lat. Osada, która pojawiła się obok zamku, ostatecznie zamienia się w miasto. Jednak jego los nie był dla niego zbyt korzystny. Płonął nie raz, był przerażony wojnami, zmieniali się właściciele miasta, Kłajpeda do I wojny światowej należała do Niemiec. 9 stycznia 1923roku w Kłajpedzie wybuchło powstanie, a region Kłajpedy ponownie zjednoczył się z Litwą. 22 marca 1939 roku Hitler przybył do Kłajpedy ze statkami i z balkonu teatru ogłosił, że region Kłajpedy na zawsze będzie należeć do Niemiec. Kłajpeda bardzo ucierpiała podczas drugiej wojny światowej.

Stare Miasto jest częścią miasta na lewym brzegu Duńczyka. Jest tu dużo konstrukcji szachulcowej – gdy cały budynek, jego zakładki i dach są wsparte na drewnianej ramie wypełnionej cegłą. Stare miasto jest małe i przytulne, ozdobione wesołymi rzeźbami.

Plac Teatralny to serce miasta Kłajpeda, w którym odbywają się różne imprezy i uroczystości miejskie. Został odbudowany po wielkim pożarze w 1854 roku. Główną atrakcją placu jest rzeźba „Taravos Anikė“ i otaczająca ją fontanna. Jest to pomnik urodzonego w Kłajpedzie poety Simona Dacha, profesora Uniwersytetu Albrechta w Królewcu, który zasłynął w Niemczech, Szwajcarii i Austrii miłosną pieśnią „Taravos Anikė”, której melodię rozbrzmiewa do dziś w Ratuszu w Monachium.

Neogotycka poczta w Kłajpedzie i Carillon. Centralna poczta miejska została zbudowana w 1893 roku. Jego kompleks składa się z trzech budynków, a pośrodku – dwupiętrowa poczta z poddaszami. Na wieży Poczty Centralnej w 1987 roku zainstalowano największe dzwony koncertowe na Litwie (łącznie 48). Można ich słyszeć w każdą sobotę i niedzielę.

Masiady to jedno z najpiękniejszych, schludnych i najczęściej odwiedzanych miast Żmudzi, zwanej także stolicą Kamieni. Obecnie trudno jest określić, gdzie zaczyna się miasto, a gdzie zakańcza się terytorium Muzeum Kamieni Unikalnych. Muzeum zostało założone przez doktora V. Intasa. W 1979 roku oficjalnie otwarte muzeum unikalnych kamieni miało około 5000 głazów przywiezionych z różnych części Litwy. Republikańskie Muzeum Głazów im. V.Intas działa w odrestaurowanym budynku młyna wodnego, w którym mieści się również kameralna ekspozycja kamienna (3 sale), a ekspozycja na zewnątrz znajduje się w dolinie rzeki Bartuva na terenie 14,5 ha. Tutaj można zapoznać się z możliwościami wykorzystania kamienia (sam młyn, kamieni młyńskie, kamienne schody, stoły – wszystko z kamienia). Wśród zieleni parku znajduje się 200 różnych głazów z epoki lodowcowej, pogrupowanych według miejsca powstania. W zbiorach dendrologicznych muzeum – ponad 17 niezwykle rzadkich roślin. „Muzeum Głazów i piękno Masiad to mój dar dla mojej ojczyzny. To było hobby diabelskiego hazardu.” V.Intas